|
تأثیر تمرین هوازی همراه با افزایش مقاومت در حرکت قفسه‌ی سینه |
|
بر کارایی تهویه و عملکردهای ریوی |
|
دانشجویان غیرفعال |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هدف از این تحقیق، تعیین تأثیر چهار هفته تمرین هوازی همراه با افزایش مقاومت در حرکت قفسه‌ی سینه بر کارایی تهویه و عملکردهای ریوی دانشجویان غیرفعال بود.
به این منظور هجده دانشجوی مرد غیرورزشکار - که برای شرکت در تحقیق داوطلب شده بودند - به دو گروه نه نفری (گروه تجربی با میانگین قد 176 و 33 صدم سانتی‌متر، وزن 72 و 64 صدم کیلوگرم و 29 و حداکثر VO2 42 صدم میلی‌لیتر بر کیلوگرم بر دقیقه و کنترل با میانگین قد 173 و 68 صدم سانتی‌متر، وزن 70 و 55 صدم کیلوگرم و حداکثر VO2 68 و 42 صدم میلی‌لیتر بر کیلوگرم بر دقیقه) تقسیم شدند.
هر دو گروه به‌مدت چهار هفته، سه جلسه در هفته و به‌مدت سی دقیقه با شدت 70 تا 80 درصد حداکثر HR تحت تمرین دویدن هوازی قرار گرفتند.
گروه تجربی تمرین هوازی را همراه با بستن باند الاستیکی به‌دور قفسه‌ی سینه و گروه کنترل تمرین هوازی را بدون استفاده از باند انجام دادند.
مقاومت باند الاستیکی به‌حدی بود که تقریباً ده درصد FVC فرد را کاهش می‌داد.
به‌منظور اندازه‌گیری عملکردهای ریوی از دستگاه تحلیلگر گازهای تنفسی و برای تجزیه و تحلیل آماری داده‌ها از آزمون t (مستقل و همبسته) در سطح معنی‌داری پنج‌صدم استفاده شد.
مقایسه‌ی تغییرات دو گروه (t مستقل) نشان داد که محدود کردن حرکت قفسه‌ی سینه با استفاده از باند الاستیکی هنگام تمرین هوازی روی حداکثر VE (P مساوی هشت‌هزارم)، MVV (P مساوی چهارصدم) و VE/VO2 (P مساوی چهارصدم) دانشجویان غیرورزشکار تأثیر بیش‌تری نسبت به تمرین هوازی به‌تنهایی داشته است (P کوچک‌تر از پنج‌صدم)؛ اما VE/VCO2،FVC،FEV1/FVC ، VO2/HR، VD/VTو فرکانس تنفس (rf) در هر دو گروه مشابه بود.
به‌طور کلی نتایج این تحقیق آشکار ساخت که استفاده از باند الاستیکی هنگام دوره‌های کوتاه‌مدت تمرین هوازی در مقایسه با تمرین هوازی به‌تنهایی بر کارایی تهویه و برخی عملکردهای ریوی دانشجویان غیرورزشکار تأثیر بیش‌تری دارد.
علاقه‌مندان برای مشاهده‌ی مقاله می‌توانند به نشانی ذیل مراجعه فرمایند:
|
|
|
|
|