|
تأثیر تمرین در ساعات مختلف روز |
|
بر برخی عوامل خطرزای بیماری قلبی، عروقی |
|
در مردان دارای اضافه‌وزن |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هدف مطالعه‌ی حاضر، تأثیر دوازده هفته تمرین هوازی در زمان‌های مختلف روز بر عوامل خطرزای قلبی، عروقی بر مردان دارای اضافه‌وزن بود؛ بدین‌منظور چهل‌مرد دارای اضافه‌وزن غیرورزشکار با میانگین سنی 2/45±22/25 سال و شاخص توده‌ی بدنی 2/42±30/06 کیلوگرم بر متر‌مربع به‌صورت تصادفی در چهار گروه تمرین در زمان‌های صبح و عصر و گروه کنترل صبح و عصر قرار گرفتند.
گروه‌های تمرین صبح و عصر پروتکل تمرین هوازی دویدن را سه جلسه در هفته به‌مدت دوازده هفته با شدت 75 تا 85 درصد حداکثر ضربان قلب انجام دادند که مدت دویدن در جلسه‌ی اول، پانزده دقیقه بود و هر سه جلسه به‌صورت فزاینده یک‌‌و‌نیم دقیقه به زمان دویدن افزوده می‌شد تا این‌که زمان دویدن به سی‌‌دقیقه افزایش یافت؛ در حالی که گروه‌های کنترل در مدت‌زمان اجرای پژوهش از انجام برنامه‌ی تمرین منع شدند.
در آغاز دوره، هفته‌ی ششم و پایان هفته‌ی دوازدهم پنج‌‌میلی‌لیتر خون سیاه‌رگی جهت سنجش عوامل خطرزای قلبی، عروقی (تری‌گلیسرید، HDL-c، LDL-c و کلسترول) از آزمودنی‌ها جمع‌اوری شد.
تجزیه و تحلیل داده‌های تحقیق با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر (ANOVA) انجام شد. آزمون وابسته با توجه به اصلاحیه‌ی بن‌فرونی برای تعیین محل تفاوت‌های درون‌گروهی به‌کار رفت.
آنالیز واریانس (ANOVA) یک‌سویه همراه با آزمون تعقیبی توکی نیز برای ارزیابی بین‌گروهی استفاده شد (آلفا کوچک‌تر از پنج‌صدم).
یافته‌ها نشان داد در گروه‌های تجربی در مقایسه با گروه‌های کنترل، تمرین هوازی صبح و عصر کاهش معنی‌دار سطوح LDL-c (با P = سه‌صدم) و افزایش معنی‌دار HDL-c (با P = دوصدم) را به‌همراه داشت؛ درحالی‌که در سطوح کلسترول تام و تری‌گلیسرید تغییری مشاهده نشد.
هم‌چنین پس از اجرای برنامه‌ی تمرینی در سطوح HDL-c و LDL-c بین دو گروه تمرینی صبح و عصر، تفاوت چشم‌گیری دیده نشد.
براساس نتایج این مطالعه مشخص شد که تمرین هوازی در زمان صبح و عصر بر سازگاری‌های عوامل خطرزای قلبی، عروقی مؤثر است؛ ولی تفاوتی بین اجرای تمرین هوازی در زمان صبح و عصر در مردان دارای اضافه‌وزن مشاهده نشد.
علاقه‌مندان برای مشاهده‌ی مقاله می‌توانند به نشانی ذیل مراجعه فرمایند:
|
|
|
|
|