|
مقایسه‌ی آثار تمرینات تداومی و تناوبی |
|
بر شاخص‌های التهاب عمومی (CRP و فیبرینوژن سرم) |
|
زنان چاق جوان |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر تمرینات تداومی و تناوبی بر شاخص‌های التهابی CRP و فیبرینوژن زنان جوان چاق است.
36 آزمودنی چاق غیرفعال با شاخص توده‌ی بدنی بالای 30 انتخاب و به‌طور تصادفی به 3 گروه 12 نفری تمرینات تناوبی با میانگین و انحراف استانداردهای قد، وزن و سن 5/8±163/2 سانتی‌متر٬ 11/8±86/8 کیلوگرم و 1/3±20/7 سال و گروه تمرین تداومی 6/4±160/2 سانتی‌متر٬ 9/5±83/8 کیلوگرم و 2/2±22/1 سال و گروه کنترل 7/1±166/2 سانتی‌متر٬ 10/5±86/6 کیلوگرم و 2/4±22 سال تقسیم شدند.
گروه تمرین تناوبی مسافت 800 متر را به‌صورت 4 دوی 200 متری با شدت 80 تا 90 درصد ضربان قلب ذخیره و زمان استراحت 1 به 3 آغاز کردند و هر هفته 400 متر به‌صورت 2 دوی 200 متری به مسافت اولیه افزودند.
گروه تمرین تداومی نیز مسافت 800 متر را با شدت 60 تا 70 درصد ضربان قلب ذخیره شروع کردند و هر هفته 400 متر به مسافت اولیه افزودند.
گروه کنترل هیچ‌گونه مداخله‌ای دریافت نکردند.
پیش و پس از برنامه‌ی تمرین مقادیر CRP و فیبرینوژن اندازه‌گیری شد. به‌منظور تعیین تأثیر نوع فعالیت بدنی از روش‌های آماری t زوجی، تحلیل واریانس یک‌طرفه و پس‌آزمون LSD در سطح معنا‌داری آلفا مساوی با پنج‌صدم استفاده شد.
یافته‌های درون‌گروهی نشان داد در گروه تمرین تداومی فیبرینوژن کاهش معنا‌دار داشته است (P مساوی با پنج‌هزارم).
بررسی‌های بین‌گروهی نیز حاکی از تغییرات معنی‌دار CRP بین گروه‌های تداومی و تناوبی (P مساوی با چهارصدم) و گروه‌های تناوبی و کنترل است (P مساوی با یک‌هزارم).
هم‌چنین سطوح فیبرینوژن بین گروه‌های تمرینی تناوبی و کنترل تغییر معنا‌داری یافته است (P مساوی با شش‌هزارم).
به‌نظر می‌رسد فعالیت ورزشی به‌صورت تداومی و تناوبی، آثار سودمندی بر سطوح CRP و فیبرینوژن دارد.
علاقه‌مندان برای مشاهده‌ی مقاله می‌توانند به نشانی ذیل مراجعه فرمایند:
|
|
|
|
|