تأثیر دو پروتکل تمرین مقاومتی |
بر پراکسیداسیون چربی و تغییرات ظرفیت آنتی‌اکسیدانی تام پلاسما |
در مردان سالم |
|
|
|
|
|
اجرای فعالیت مقاومتی با افزایش فشار اکسیداتیو همراه است. با وجود این به‌طور کامل مشخص نیست که چگونه شدت تمرین مقاومتی بر سطوح استراحتی شاخص‌های فشار اکسیداتیو تأثیر می‌گذارد. بنابراین هدف تحقیق حاضر بررسی تمرین مقاومتی با شدت متوسط و زیاد بر فشار اکسیداتیو بود.
20 آزمودنی مرد (0/7±20/6 سال، 0/06±1/74 متر و 4±71/1 کیلوگرم) داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند و به‌طور تصادفی در دو گروه مقاومتی با شدت زیاد و متوسط قرار گرفتند. قبل و بعد از برنامه‌ی تمرینات مقاومتی نمونه‌گیری از خون صورت گرفت و فعالیت آنزیم کراتین کیناز (CK)، غلظت مالون دی‌آلدئید (MDA) و ظرفیت آنتی‌اکسیدان پلاسما (TAC) اندازه‌گیری شد.
برنامه‌ی تمرینی سه جلسه در هفته به مدت هشت هفته انجام گرفت. گروه مقاومتی با شدت زیاد و متوسط تمرینات را به‌ترتیب با شدت 85 الی 90 و 65 الی 70 درصد یک تکرار بیشینه انجام دادند.
مشاهده شد در تعامل گروه × زمان اجرای دو نوع تمرین مقاومتی بر کراتین کیناز، ظرفیت آنتی‌اکسیدان پلاسما و مالون دی‌آلدئید تفاوت معناداری ایجاد نکرد (P بزرگ‌تر یا مساوی پنج‌صدم). با وجود این، مقدار MDA بعد از دوره‌ی تمرینات در هر دو گروه به‌طور معناداری کاهش یافت (P کوچک‌تر یا مساوی پنج‌صدم).
هرچند تغییرات معناداری نسبت به پیش‌آزمون در CK و TAC دیده نشد (P بزرگ‌تر یا مساوی پنج‌صدم) می‌توان گفت تمرین مقاومتی با شدت متوسط تا زیاد می‌تواند موجب کاهش غلظت مالون دی‌آلدئید شود و فشار اکسیداتیو را کاهش دهد.
به‌نظر می‌رسد این مسأله مستقل از شدت تمرینات مقاومتی است.
علاقه‌مندان برای مشاهده‌ی مقاله می‌توانند به نشانی ذیل مراجعه فرمایند:
|
|
|