|
تأثیر هشت هفته تمرین دویدن تداومی و چهار هفته بی‌تمرینی |
|
بر پراکسیداسیون چربی و دفاع ضداکسایشی غیرآنزیمی |
|
مردان سالم غیرفعال |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر هشت‌هفته تمرین دویدن تداومی و چهارهفته بی‌تمرینی بر پراکسیداسیون چربی (MDA) و پاسخ دستگاه ضد اکسایشی بعد از یک جلسه فعالیت حاد بود.
بدین‌منظور 20 مرد سالم غیرفعال به‌صورت تصادفی در دو گروه 10 نفره‌ی تجربی و کنترل قرار گرفتند. ابتدا، قبل و بعد از یک جلسه فعالیت حاد نمونه‌گیری خون به‌منظور تعیین مقدار MDA، اسید اوریک، بیلی‌روبین و پروتئین تام انجام گرفت. سپس آزمودنی‌های گروه تجربی به مدت هشت‌هفته و هفته‌ای سه‌جلسه به تمرینات دویدن تداومی پرداختند؛ اما آزمودنی‌های گروه کنترل در این مدت هیچ برنامه‌ی تمرینی نداشتند. بعد از هشت هفته، دوباره نمونه‌گیری خون قبل و بعد از یک جلسه فعالیت حاد به‌منظور اندازه‌گیری متغیرها انجام گرفت. پس از چهار هفته بی‌تمرینی به‌دنبال هشت هفته تمرین، از گروه تجربی مجدداً خون‌گیری قبل و بعد از یک جلسه فعالیت حاد به‌منظور اندازه‌گیری متغیرها انجام گرفت.
نتایج حاصل از آنالیز واریانس یک‌طرفه با اندازه‌گیری‌های مکرر افزایش معناداری در مقدار پراکسیداسیون چربی (MDA) و اسید اوریک ناشی از یک جلسه فعالیت حاد در گروه تجربی پس از هشت‌هفته تمرین نشان داد (P کوچک‌تر از پنج‌صدم)؛ اما تفاوت معناداری در غلظت بیلی‌روبین و پروتئین تام پس از هشت‌هفته تمرین مشاهده نشد (P بزرگ‌تر از پنج‌صدم). به‌علاوه پس از چهارهفته بی‌تمرینی افزایش معناداری در مقدار پراکسیداسیون چربی (MDA) مشاهده شد (P کوچک‌تر از پنج‌صدم)؛ اما تغییرات در غلظت اسید اوریک، بیلی‌روبین و پروتئین تام پلاسما معنادار نبود (P بزرگ تر از پنج‌صدم).
نتیجه این‌که هشت‌هفته تمرین دویدن تداومی احتمالاً سبب ایجاد سازگاری در دستگاه ضداکسایشی و استرس اکسایشی می‌شود. اما در اثر بی‌تمرینی، نتایج استرس اکسایشی معکوس می‌شود.
علاقه‌مندان برای مشاهده‌ی مقاله می‌توانند به نشانی ذیل مراجعه فرمایند:
|
|
|
|
|